تحلیل مفهوم و الزامات توسعه پایدار در سند ژوهانسبورگ و تاثیر آن برقوانین زیست محیطی کشور

تشکیل کنفرانس ژوهانسبورگ در سال 2002 را می توان از اقدامات سازماندهی شده برای هماهنگ ساختن راهکارهای بین المللی دانست که هدف عمده آنها نیز گرفتن اهداف زیست محیطی در تبیین برنامه های توسعه اقتصادی می باشد، به عبارت کلی تر در راستای دست یابی به هدف توسعه پایدار این کنفرانس پس از کنفرانس استکهلم 1972 و ریو 1992 برگزار شده است. مهمترین تغییراتی که در اعلامیه کنفرانس ژوهانسبورگ نسبت به اسناد قبلی انیجاد شده است، یک توجه به مسائل جهانی سازی و تاثیرات مثبت و منفی آن بر هدف توسعه پایدار بوده است، علاوه بر این هماهنگ ساختن اقدامات منطقه ای و جهانی در سازمان های بین ا لمللی برای دست یابی به توسعه پایدار در اجلاس ژوهانسبورگ و اعلامیه آن مورد توجه قرار گرفته است. نهایتا اینکه در این اجلاس بر همبستگی و درنظر گرفتن تناسب و عدالت در تبیین برنامه های توسعه به عنوان یکی از اهداف مهم توجه شده است، برای تشخیص توسعه واقعی پایدار از نظر اعلامیه ژوهانسبورگ باید تمام زمینه های اقتصادی و اجتماعی توسعه به صورت هماهنگ و در کنار یکدیگر مورد توجه قرار بگیرند. در مطالعه آثار این اعلامیه بر حقوق داخلی می توان تشکیل برخی نهادها نظیر کمیته ملی توسعه پایدار و تغییر قوانین و مقررات در خصوص حمایت از محیط زیست در برابر آسیب های توسعه را به عنوان نتایج عملی اجلاس و اعلامیه ژوهانسبورگ به حساب آورد.