مبانی حریم خصوصی در اسلام

احکام حریم خصوصی با توجه به ارتباط مستقیمی که باکرامت انسان دارد یکی از اساسیترین حقوق بشر امروز به شمار می آید و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. وجوب رعایت حریم خصوصی دیگران یکی از احکام مهم اسلام است. حق حریم خصوصی ازجمله حقوق و آزادی هایی است که هدف آنهم سو با حقوق بشر به دنبال حمایت از حقوق اشخاص و احترام به حقوق بنیادین بشر است .این حق در اسناد داخلی و بین المللی متعددی مورد شناسایی قرارگرفته است. قرآن کریم درآیات متعدد نظیر: 27) و (28 سوره نور و (12) سوره حجرات، بر وجوب رعایت حریم خصوصی افراد تاکید کرده است. روایات پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) نیز به پرهیز از نقض حریم خصوصی دیگران توصیه مینماید هرچند حریم خصوصی با این عنوان خاص در کتب فقهی مطرح نشده است ولی بسیاری از مصادیق آن مانند حق مالکیت، منع تجسس، حق برخورداری از اصل برائت، حق غیرقابل تعرض بودن حقوق وابسته به شخصیت با تاکید برنهی از سوءظن، اشاعه فحشاء، سب، هجو، قذف، نمیمه و غیبت به طور صریح موردحمایت قرارگرفته است. آیات 27) و (28 سوره نور نیز صریحا0 یکی از عمده ترین مصادیق حریم خصوصی یعنی مصونیت مسکن را به رسمیت شناخته است. به طورکلی ازنظر شرع، وارد شدن به حریم خصوصی افراد، مصداق بارز ظلم و حرام است. قرآن کریم نیز درآیات (104) و (190) سوره بقره و (87) سوره مائده، دفاع در برابر متجاوز را واجب میداند