مطالعه ای در احوال حکیم شاه معصوم شیرازی و قصیده او

شاه معصوم شیرازی متخلص به مشرب از شاعران و پزشکان حاذق اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم بوده که احوال و آثار وی نیز مانند بسیاری از رجال آن روزگار تا کنون تحت مطالعهای شایسته قرار نگرفته است. نگارنده در این مقاله کوشیده با پژوهشی مختصر به معرفی این شاعر و شعر او بپردازد. از این رو، با شیوه مرسوم در نگارش تاریخ ادبیات، ابتدا به تبیین نام و نسب، تخلص، زادگاه اصلی شاعر و... میپردازد و سپس نکاتی در باب زندگانی مشرب و استاد وی میرزا محمدهادی طبیب شیرازی یادآور میشود.در پایان نیز به معرفی و ارائه قصیدهای بازیافته از شاه معصوم روی میآورد. این قصیده، از آنجا که گوشه هایی از زندگانی شاعر را روشن میسازد و پاسخی است به بعضی منتقدان، بسیاربا اهمیت است.