شمول گرایی تعلیقی در نجات: بررسی جایگاه اعتقاد به امامت در رستگاری
محل انتشار: دوفصلنامه امامت پژوهی، دوره: 8، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 871
فایل این مقاله در 37 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EMAM-8-1_001
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1399
چکیده مقاله:
در آموزه های کتاب و سنت، نجات و رستگاری اخروی، به ایمنی از آتش دوزخ و ورود به بهشت تعریف می شود. انحصارگرایان، نجات از دوزخ و ورود به بهشت را تنها نصیب پیروان مذهب حق می دانند، اما ائمه طاهرین (ع) دامنه رحمت الهی را وسیع تر معرفی می کنند و در باب نجات و گستره آن، به دو موضوع مهم در کنار هم توجه می دهند: نخست، ارزش انحصاری دین حق و نتیجه دینداری بر پایه آن، که نجات تضمینی است؛ دوم، وسعت رحمت و مغفرت خداوند که به شکلی غیرحتمی و تعلیقی به نجات آنان که در اعتقاد یا عملشان خللی وجود دارد و خدا را چنانکه او می پسندد، نمی پرستند و در عین حال، با او و اولیای او سر ستیز ندارند، منجر میشود. بدین ترتیب، امامان شیعه به تبع کتاب خدا و سنت نبوی، هر دو باب نجات یعنی نجات تضمینی و نجات تعلیقی را در آخرت گشوده می دانند و ایده انحصار نجات در مومنان درستکار و پیروان راستین خود را نفی می کنند. در این مقاله مسئله شمول تعلیقی نجات برای کثیری از بندگان خداوند از منظر آیات و روایات بررسی شده و نشان داده می شود که منحصربودن راه حق در پیروی از امامان الهی با وسعت رحمت الهی و شمول آن برای غیرشیعیان تعارضی ندارد و مطابق مکتب اهل بیت(ع)، هر دو موضوع از صحت و استواری کامل برخوردارند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منصور پهلوان
استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران، ایران.
مهدی قندی
دانشجوی دکتری، علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تهران، ایران.