بررسی سازگاری هیبریدهای امید بخش ذرت دانه ای دیررس و متوسط رس در مقایسه عملکرد نهایی

ده هیبرید جدید ذرت تولیدی به همراه دو رقم شاهد تجارتی سینگل کراس 704 و 705( جمعا 12 هیبرید) در 13 منطقه مختلف (کرج، مغان، شیراز، مشهد، کرمانشاه، اصفهان، میاندوآب، دزفول، ارزوییه کرمان، گرگان، قراخیل قایمشهر، جیرفت، ایلام ) هر یک در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهارتکرار به مدت دو سال موردبررسی قرار گرفتند. مقایسه میانگین دو ساله هیبریدها برای عملکرد دانه نشان داد که هیبریدهای شماره 9(SC703)، 4(SC702)، 7 (SC715)، 5 (SC715B)، 1(SC701) و 6 (KLM76004/3-5-1-2-2-1-1-1 ×MO17) به ترتیب با میانگین 69/9، 39/9، 29/9، 28/9 و 01/9 تن در هکتار بالاترین عملکرد دانه را در هکتار تولید نمودند. بر مبنای گزینش عملکرد و پایداری بالا ژنوتیپ ها با متد کانگ (Kang, 1988)، نیز هیبریدهای 7، 9، 4، 5، 1 و 6 انتخاب شدند. از نظر زمان رسیدگی هیبریدهای برتر تفاوتی با رقم تجاری 704 نداشتند. بر اساس میانگین دو ساله 13 منطقه، هیبرید های SC715 و SC702 در نه منطقه عملکرد دانه ی بالاتر از هیبرید 704 تولید نمودند. علاوه بر این، دو هیبرید SC715 و SC702 پایین ترین واریانس پایداری شوکلا نیز داشتند. واژه های کلیدی: ذرت – عملکرد دانه – پایداری – هیبرید- نیمه نهایی