تأثیر واقعیت درمانی گروهی بر راهبردهای مقابله ای دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر بهبود راهبردهای مقابله ای دانشجویان دانشگاه گیلان،است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه ی پژوهش شامل 400دانشجوی دانشگاه گیلان بود که به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب و تعداد نمونه ی 28 نفرکه ملاک هایشرکت در پژوهش را داشتند، در دو گروه آزمایش و گواه، گمارده شدند. از پرسشنامه ی راهبردهای مقابله با استرس اندلروپارکر (1990) در مراحل قبل و بعد از آموزش استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تأثیرآموزش واقعیت درمانی بربهبود راهبردهای مقابله ای مسأله مدار و هیجان مدار دانشجویان، معنی دار نبود (p>0/001). درحالی که بر راهبرد مقابله ای اجتنابی، معنی دار بود (P<0/001). با توجه به عدم معنی داری آموزش واقعیت درمانی بر بهبود راهبردهای مقابله ای مسأله مدارو هیجان مداردانشجویان، پیشنهاد می شود از آموزش هایی همچون حل مسأله که روش های حل موفقیت آمیز مسأله را آموزشمی دهند و سایر درمان های شناختی به همراه واقعیت درمانی و به صورت تلفیقی بهره برد.