نگاه تطبیقی داستان نخجیران کلیله و دمنه و مثنوی مولانا

تمثیل حکایتی سرشار از مفاهیم نمادین است. داستان هاي تمثیلی داستان هایی هستند که در آنها محتوا ، خصلت و سیرت جایگزین مفاهیم دیگر می شود. تمثیل از دیرباز در فرهنگ ایران بوده است و عاملی شده که نویسندگان مفاهیم سنگین عرفانی و تعلیمی را در قالب حکایات ساده و همه فهم بیان کرده و تحولی بنیادي در نثر و نظم بوجود آورند که این تحول به صورت هاي دیگر در قرون بعدي خود را نشان داد. مولانا براي بیان اندیشه هاي متعالی خود، به زبانی جز زبان عادي نیاز دارد،زبانی دیگر که به وي امکان می دهد سخنان و اندیشه هاي خود را از آسیب نا اهلان در امان دارد. مولوي بیشتر قصه هاي مثنوي را از آثار دیگري چون فرائد السلوك، سندبادنامه و کلیله و دمنه نقل می کند