جواز فقهی تنبیه بدنی کودك از منظر روایات اهل بیت (ع)

دین اسلام روش هاي بسیار زیادي را براي تربیت کودك از جمله: مهر و محبت، تشویق و پاداش، ترغیب و متمایل ساختن کودك بهکارهاي شایسته و... پیش بینی نموده است که تنبیه، یکی و آخرین روش تربیت کودك در صورت مؤثر نیفتادن روش هاي قبلی است. علماءفقه، علوم تربیتی و روانشناسان با اختلاف نظري که دارند ولی در کل، تنبیه بدنی را به عنوان آخرین روش تربیتی به رسمیت می شناسند وحتی در بعضی موارد، آنرا ضروري می دانند. مقاله حاضر با واکاوي در روایات فقهی مربوطه از منابع روایی شیعی، به خصوص وسایل الشیعه،مستدرك و بحار و مطالعه دیدگاه هاي فقها، در صدد پاسخ گویی به این سوال است که آیا تنبیه بدنی کودك مبناي شرعی دارد؟ و نظریهعلماي علوم تربیتی چیست؟ بررسی روایات وارده از حضرات معصومین(ع) در این باب اکثرا از جواز تنبیه بدنی کودك البته توسط افراد معینیمانند پدر، معلم، وصی و وکیل پدر در حد محدودي مثل سه ضربه (معلم) و شش ضربه (پدر و وصی) و در موارد مشخصی از جمله تربیت وتادیب، حکایت دارند.