تبیین معیارهای سرزندگی در معماری فضاهای تجاری

از مشکلات جدی امروزه در عصر تکنولوژی، کاهش احساس شادی و سرزندگی است. از آنجا که رسالت هنر معماریبهبود وضعیت زیستی بشر از طریق افزایش کیفیت فضا می باشد و این امر زمانی محقق می شود که نه تنها پاسخگویجنبه های عملکردی و زیبایی شناختی باشد، بلکه نیازهای روانی افراد را نیز برآورده سازد. لذا می توان سرزندگی را جزئیجدایی ناپذیر از یک معماری مطلوب دانست. این پژوهش با این پیش فرض که سرزندگی در معماری سبب تقویت کیفیتفضایی شده و به جذب گروه های مختلف سنی در فضای عمومی کمک می کند، در پی پاسخگویی به این دو سؤال استکه: "اصولاً چه فضاهایی می تواند باعث ایجاد تعاملات اجتماعی و تبادلات فرهنگی گردد و همچنین "این فضا دارای چهویژگی ها و مؤلفه هایی باشد که زمینه ساز تبادلات فرهنگی، تعاملات اجتماعی و در نتیجه بالارفتن سرزندگی و کیفیتفضایی شود؟" برای پاسخ به سؤالات، این پژوهش به مطالعه تئوری های ساختاری شکل دهنده ی مجتمع های تجاری وتفریحی می پردازد. در ادامه با بررسی تأثیرات حضور مراکز خرید در فضاهای شهری به عنوان فضایی اجتماعی به نظراتمحققین در رابطه با بهبود شاخصه اجتماعی و سرزندگی فضاهای جمعی و در نتیجه پویایی و فعال بودن مراکز خریداشاره می گردد. این گونه به نظر می رسد که برای بهبود تعاملات اجتماعی میان اقشار متنوع خریداران، طراحی فضایی باکاربری های متنوع ولی در ارتباط با یکدیگر تأثیرگذار خواهد بود. در ادامه اصول کلی طراحی در مراکز تجاری– فرهنگی بررسی شده است.