رویکرد PBL و تسهیل یادگیری

یکی از مشکلات همراه با روشهاي آموزش سنتی، که مدرس- محور بوده و در آن به فراگیرنده فرصت تفکر(به عنوان امر ضروري دریادگیري) داده نمی شود، عدم توانمندي فراگیرندگان در کاربرد اطلاعات علمی در شرایط واقعی و انجام وظایف حرفه اي است. با عنایت به تقسیم بندي یادگیري به انواع کلامی، حرکتی، مشاهده اي، اجتنابی، تصادفی و نهفته و نیز وجود پیچیدگی و اختلاف میان آنها، متخصصین علوم تعلیم و تربیت، نوع دیگري از یادگیري تحت عنوان یادگیري بر پایه طرح مسئله را مطرح ساختند. در این روش که دانشجو محور بوده و فراگیران با استفاده از شیوه مباحثه، فعالانه در فعالیت هاي آموزشی شرکت می کنند، از طرح مسائل و نظرات و نیز ذکر تجربیات زندگی واقعی به عنوان محرکی براي تسهیل، بهبود و تعالی فرآیند یادگیري، که خود فراگیران با مشارکت فعالانه مسئولیت آن را به عهده می گیرند، استفاده می شود. چالش هاي زیادي در جایگزینی این روش نوین "یادگیري" به جاي روش هاي رایج سنتی "آموزش" (نظیر سخنرانی) وجود دارد. در این راستا با وجود مزیت هاي همراه با این روش نوین، نظیر »کسب دانش پایه براي استفاده در کلینیک«، »تکامل یک پروسه بالینی مؤثر«، »تکامل مهارت هاي یادگیري شخصی«، »افزایش پویائی« و نیز »افزایش میل به یادگیري«، عواملی نظیر محدودیت زمان جهت اجراي روش و مشکلات خاص در مراحل متفاوت اجرا و نیز نحوه ي ارزشیابی (که در این مجموعه به بخشی از آن پرداخته خواهد شد)، از چالش هاي اجراي یادگیري براساس حل مسئله (PBL ) می باشد