تاثیر کشت نشائی، تاریخ کاشت و برداشت بر عملکرد و کارائی مصرف آب چغندرقند پاییزه
محل انتشار: دوفصلنامه چغندرقند، دوره: 35، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 377
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRSB-35-2_004
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1399
چکیده مقاله:
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر کشت نشایی بر کارایی مصرف آب چغندرقندپاییزهدر شهرستان مهران واقع در استان ایلام، به صورت فاکتوریل دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی 95 -1394 و 96-1395 اجرا شد. تیمارها شامل تاریخ کاشت در چهار سطح (1 و 20 مهرماه، 10 و 30 آبان ماه) و رقم در دو سطح (شریف و اسپارتاک) به عنوان فاکتورهای اصلی و روش کاشت در دو سطح (کشت مستقیم بذر و نشاکاری) به عنوان فاکتور فرعی (اسپلیت در مکان) و زمان برداشت در سه سطح (5 و 25 اردیبهشت‌ماه و 15 خردادماه) به عنوان فاکتور فرعی فرعی (اسپلیت در زمان) اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس بر اساس امیدریاضی میانگین مربعات نشان داد که تأثیر سال بر صفات عملکرد ریشه، درصد قند، عملکرد شکرو عملکرد شکر سفید معنی‌دار بود اما تأثیری بر راندمان مصرف آب براساس عملکرد شکرسفید نداشت. تاریخ کاشت نیز بر عملکرد ریشه، عملکرد شکر و عملکرد شکرسفید اثر معنی‌دار داشت. تأثیر تاریخ برداشت بر عملکرد ریشه و عملکرد شکر معنی‌دار شد.راندمان مصرف آب براساس عملکرد شکرسفید در روش نشاکاری 1/60 کیلوگرم بر مترمکعب بود که 50 درصد نسبت به روش بذرکاری افزایش نشان داد.عملکرد ریشه در کشت نشایی 101 تن در هکتار بود (54 درصد افزایش نسبت به روش بذرکاری). بالاترین عملکرد شکرسفید با 14/08 تن در هکتار در روش نشاکاری، تاریخ کاشت اوایل مهرماه و تاریخ برداشت اواسط خردادماه بود (28 درصد افزایش نسبت به روش بذرکاری). با توجه به عملکردهای غیراقتصادی روش بذرکاری در کشت پاییزه چغندرقند استان، کاهش منابع آب، خسارت پرندگان مهاجر و محدودیت‌های فصل رشد به نظر میرسد کاشت نشایی چغندرقند میتواند راه کار مناسبی برای افزایش تولید شکر و راندمان مصرف آب باشد که با تکمیل امکانات مکانیزاسیون میتواند به عنوان روشی مطمئن برای جایگزینی بذرکاری مطرح شود. با توجه به نتایج تحقیق شهرستان مهران نیز میتواند به عنوان منطقه مستعد توسعه کشت پاییزه چغندرقند مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید علی اشرف عبداللهی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، ایران، ایران، دانشگاه ایلام
علی حاتمی
استادیار دانشگاه ایلام
ولی اله یوسف آبادی
استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند- سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
علی اشرف مهرابی
دانشیار دانشگاه ایلام
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :