تبیین آزادی رسانه های جمعی در قانون اساسی ج. ا. ایران با نگاه بر حدود آزادی بیان در فقه شیعه

با در نظر گرفتن آن که مطبوعات و سایر رسانه های جمعی، در دنیای معاصر از عوامل اساسی پیشرفت زندگی جمعی به شمار میروند و علاوه بر ایفای وظایف آگاهیرسانی، آموزش دهی، هشیارسازی و فراغت آوری مخاطبان، نقش واسطه و میانجی بین مردم و دولت و همچنین بین گروه های مختلف اجتماعی را هم به عهده دارند و به موازات این وظایف و نقشها، نوعی نظارتگری و انتقادگری بر قوای مملکتی و عملکردهای دولتی را نیز دارا هستند، آزادی فعالیت آنها، یکی از آزادی های بنیادی جوامع کنونی شناخته شده است و تأمین و تضمین آن بر مبنای قوانین اساسی و ابزارهای حقوقی، به عهده دولتها واگذار گردیده است. در این مقاله تلاش شده تا مبانی حقوقی آزادی رسانه های جمعی و مقررات مختلف مربوط به فعالیت رسانه ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با نگاه به بر حدود آزادی بیان در فقه شیعه مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.