بررسی مساله ی فطری بودن حجاب در پرتو آموزه های ادیان الهی

امروزه بیش از هر زمان دیگری، نگرشی نو، به استخراج مسائل و مشکلات روز و بیان آنها برای نسل جوان، نیاز است و حجاب همواره یکی از شاخصه های اجتماعی دینداری تلقی شده است. مطالعات تاریخی در ادیان توحیدی نشان میدهد که پوشش مناسب همواره مورد تاکید آموزه های دینی بوده است، هرچند تاریخ حجاب و پوشش کنونی زنان مسلمان به سده های آغازین اسلام باز میگردد، اما به سادگی میتوان مدعی شد که حجاب مختص دین اسلام و ادیان دیگر نیست، بلکه در میان اقوام و ملل مختلف نیز وجود داشته است، زیرا لباس و پوشش، طبیعیترین نیاز هر انسانی و به ویژه زنان است که از رهگذر آن میتوان خود را از آسیب های اجتماعی حفظ کرد. آنچه مسلم است، این است که قبل از اسلام، حجاب بوده است. در واقع، اسلام واضع قانون حجاب نیست، بلکه فقط به آن رسمیت خاصی بخشید، تا با روحیه زنان سازگار باشد، در حالی که در سایر ادیان، از جمله دین یهود، افراط زیاد و سختگیری فراوان در مورد حجاب شده است. به هر حال حفظ حجاب و پوشش زنان در ادیان، متناسب با فطرت زنان و برحسب شرایط خاصی است و در ادیان زرتشت، یهودیت، مسیحیت و اسلام لازم و واجب شمرده شده است. در این مقاله، ضمن بحث در مورد واژه حجاب پوشش زنان در اقوام کهن و ادیان توحیدی به نقش اسلام در تعدیل آن هم خواهیم پرداخت.