بررسی رابطه سبک زندگی بر امنیت اجتماعی(کارکنان نیروی انتظامی شهر تهران)

هدف و زمینه: شناخت رابطه مؤلفه های سبک زندگی(سنتی و مدرن) بر امنیت اجتماعی(امنیت شغلی و امنیت منزلتی) ودستیابی به الگوهای نظری تحلیلی می باشد که با استفاده از تلفیق دیدگاه پیر بوردیو4در مورد سبک زندگی و دیدگاه گیدنز، بوزان در مورد امنیت اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با طرح این پرسش ها که شاخص های سبک زندگی به چه میزانی بر امنیت اجتماعی مؤثر است؟ ضریب تأثیر کدام یک از عوامل و شاخص ها بیشتر است؟ تا چه اندازه مدل نظری محقق محقق ساخته با واقعیت تجربی همسویی دارد؟ به تحلیل و تبیین موضوع پژوهش پرداخته است.روش شناسی: روش پژوهش این تحقیق پیمایشی و ابزار سنجش پرسشنامه محقق ساخته است. نمونه مورد مطالعه 400 نفر از کارکنان نیروی انتظامی در شهر تهران مشغول به به کار بودهاند، می باشد که با روش نمونه گیری طبقه بندی شده متناسب با حجم انتخاب شده اند. برای انجام مباحث مدل سازی از نرم افزار لیزرل استفاده شده است.یافته ها: براساس تحلیل رگرسیونی انجام شده مؤلفه های متغیرهای مستقل(سبک زندگی مذهبی، فرهنگی، مصرف گرا، معطوف به بدن) با متغیر امنیت اجتماعی ارتباط معنیداری دارند که در این بین به ترتیب، متغیر سبک زندگی مصرف رسانه ای با ضریبB= 0/266، سبک زندگی مصرف گرا B= -0/216، سبک زندگی فرهنگی B=0/191 و سبک زندگی معطوف به بدن -0/114 = B تغییرات امنیت اجتماعی را تبیین می کنند. ضریب تعیین 0/258 است که نشان می دهد 25 درصد از تغییرات متغیر وابسته (امنیت اجتماعی) را این متغیرهای مستقل توضیح می دهند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش در تبیین و مدل سازی بر وجود یک الگوی رابطه مستقیم بین شاخص های متغیر مستقل سبک زندگی سنتی با متغیر وابسته امنیت اجتماعی حکایت دارد. همچنین نتایج الگوسازی معادلات ساختاری حکایت از رابطه معکوس و منفی بین شاخص های متغیر مستقل سبک زندگی مدرن با متغیر وابسته امنیت اجتماعی دارد. بنابراین به دیدگاه بوردیو در سنجش رابطه سبک زندگی با امنیت اجتماعی و رابطه دیالکتیکی بعد ساختار عینی(سبک زندگی) و ساختار ذهنی(امنیت اجتماعی) نزدیک می شویم.