ارزیابی لرزه ای ساختمانهای جداسازی شده تحت اثر زلزله های نزدیک گسل با استفاده از تحلیل های بارافزون

جداسازي پایه ي لرزه اي یک سیستم استهلاك انرژي است که پاسخهاي لرزه اي یک سازه از قبیل شتابها و تغییرمکانهاي نسبی طبقه را کاهش میدهد. جداساز لرزه اي با دور کردن زمان تناوب سازه از زمان تناوب غالب زمینلرزه ها، پاسخ سـازه و در نتیجـه خسـارات وارده را کـاهش میدهد. از طرفی تاریخچه ي زمانی شتاب زمین لرزه هاي حوزه ي نزدیک گسل، محتواي فرکانسی بالایی دارد . حرکتهاي شدید زلزله هـاي نزدیـک گسل که با دامنه ي بزرگ، پریود بلند و تحریکات پالس گونه مشخص میشوند، تمایل به ایجاد جابه جایی هاي بزرگ در جداساز دارند. در این مطالعه سعی می شود که رفتار قابهاي خمشی جداسازي شده ي پایه با سه سطح حفاظتی مختلف شامل جداسازهاي سـخت، متوسـط و نـرم تحـت اثـر زلزله هاي نزدیک گسل با استفاده از تحلیل هاي بارافزون، مورد مطالعه قرار گیرد و دقت این نوع تحلیل ها در مقایسه با تحلیلهاي تاریخچـه زمـانی غیرخطی بررسی شود. به منظور انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی از 4 گروه 7 تایی شتابنگاشت استفاده میشود. یک گـروه شـامل 7 رکـورد زلزله ي حوزه ي دور از گسل است. 3 گروه دیگر، رکوردهاي نزدیک گسل هستند که نماینـده ي 3 ویژگـی مهـم رکوردهـاي نزدیـک گسـل شـامل مشخصه ي جهت پذیري رو به جلـو (Forward Directivity)، حرکـت پرتـابی (Fling-Step )، و زلزلـه هـاي نزدیـک گسـل فاقـد پـالس (No Pulse) میباشند. بعد از آن، سازه هاي جداسازي شده تحت تحلیلهـاي بـارافزون بـا اسـتفاده از دو نـوع توزیـع بـار متناسـب بـا شـکل مـود اول و PSC (Protective System Committee) قرار می گیرند. همچنین به منظور در نظرگیري اثر مودهاي بالاتر در سازه هاي جداسازي شده با ارتفاع متوسـط روش تحلیل بارافزون مودال (MPA) براي این سازه ها انجام میشود. نتایج نشان می دهد که روش MPA براي حالت جداسازي سخت (H) و بـراي مجموعه رکوردهاي داراي پالس به علت در نظرگیري اثرات مودهاي بالاتر تطابق بهتري را با نتایج تغییرمکـان نسـبی طبقـات بـه دسـت آمـده از تحلیلهاي تاریخچه زمانی غیرخطی نشان میدهد.