روابط خارجی شاهان هخامنشی

یکی از مسایلی که باعث مطرح شدن یک کشور در عرصه های خارجی می شود، داشتن روابط خارجی درست و مناسب با دیگر کشورهاست که بیانگر سیاست خارجی آن کشور و سردمداران آن است. بنابراین، موضوعی بسیار مهم و استراتژیک در طول تاریخ بوده است. همواره پیشینیان ما کوشیده اند تا به این امر دست یابند و بتوانند با سیاستی که به کار می بندند، روابط دوستانه و صلح طلبانه را با دیگر کشورها داشته باشند. یکی از امپراتورهای پر قدرت جهان و همچنین با شکوه ایران عصر هخامنشی بوده، آنان در سال ۵۵۰ ق.م با شکست ماد به دست کوروش بر اریکه قدرت ایران نشستند. از همان ابتدا سیاست آن ها، سیاست تسامح و تساهل بود؛ تمام پادشاهان هخامنشی کم و بیش چنین سیاستی را اجرا کردند و توانستند دولت هخامنشی را با آن گستردگی که از قبال تا دره رود سند و از غرب تا یونان را تصرف کرده بود، به راحتی اداره کنند و در قبال اقوام مختلف با فرهنگ و زبان های متفاوت پاسخگو باشند. البته در دوره ای نیز آن ها به سیاست تفرقه بیانداز و حکومت کم روی آوردند که بنابر مقتضیات زمان بود و آن ها در این امر نیز موفق بودند. مقالۀ حاضر به شرح چگونگی روابط خارجی هخامنشیان و همچنین چگونگی به کارگیری سیاست تسامح و تساهل در قبال دیگر کشورها می پردازد.