بررسی مصادیق نعمت از دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر المیزان

نعمت، مفهومی گسترده و دارای مصادیق گوناگون می باشد. طبق آیات قرآن کریم، شناخت نعمت، سبب بهره گیری کامل تریاز جهان پیرامون می گردد. واژه نعمت در اصطلاح به معنای آنچه سبب راحتی و خوبی عیش است، تعبیر می شود. واژگانیچون آلاء، احسان، مَنّ، فضل و رزق از بدیل های واژه نعمت در قرآن شمرده می شود. سنت عطای نعمت و سنت ابتلا بهسختی ها دو سنت الهی برای آزمایش انسان هاست. این پژوهش در پی شناسایی مصادیق نعمت بر اساس دیدگاه علامهطباطبایی در المیزان می باشد. در این راستا به تبیین آراء مفسر مذکور پیرامون تعابیر مختلف نعمت پرداخته می شود. انواعنعمت از دیدگاه قرآن کریم به دودسته نعمت های ظاهری و باطنی تقسیم می شود. ازاین رو استنباط می شود استعمال ایننعمات آنگونه که سبب قرب و اطاعت الهی گردد مورد نظر خالق بوده است و غفلت و نسیانِ ، تبدیل آن به نقمت را فراهم می کند.