بررسی تعلیم و تربیت در اسلام

مقاله حاضر، براساس پژوهشی با عنوان بررسی تعلیم و تربیت در اسلام تهیه شده است.مطالعه حاضـر از نوع توصیفی تحلیلی1است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کـاربردی پرداختـه شـده اسـت. دین طبق نخستین آیات نازل شده بر پیـامبر(ص) بـر دو عنصـر بنیـادین تعلـیم و تربیـت،یعنی کسـب علـم و دانش(علم بالقلم) از یک سو، و تعالی روح و کمال انسانی(علم الانسان ما لم یعلم) از سوی دیگر تأکید می کند.از دریچه همین تأکید است که می توان اولا به این ادعا که قرآن یک کتاب تربیتـی اسـت اسـتدلال کرد،ثانیـا بـر اهداف و آرمانهای عام و کلی نظام تربیت اسلامی وقوف یافت.تمام روشهای تربیتی در اسلام در حقیقـت حـاکی از پیوند انسان و رب است و همه فرع و شعبه های تربیت از این پیوند و کیفیـت آن منشـاء مـی گیـرد.دین بـه نگرش فلسفی فرد به تعلیم و تربیت و به دنبال آن اهداف تربیتی جهت می دهد و فرهنگ دینی حاکم بر انسان در همه شؤون زندگی او ریشه می دواند. تربیت دینی نشان دهنده راه و روشی است که در انتها به هدف زنـدگی منجر می شود.تعلیم و تربیت از دیرباز و طی قرون و اعصار همواره مورد توجه عالمان، اندیشمندان و فیلسـوفان بوده و بدین سان توانسته است افکار و اندیشه های بزرگ را به سوی خویش فراخواند. تعلیم و تربیت اسلامی در اولین گام با استوار کردن پایه های دانش و تفکر در انسانها آغاز می شود و قوام می یابد. دومین گام اساسـی در تعلیم و تربیت اسلامی پرورش استدادهای نهفته در وجود آدمی است. از اولیات انسان شناسی اسلامی یکی این است که لوح وجود آدمی در بدو تولد پاک و بی نقش نیست و خداوند در نهاد همه ابناء بشر پیش از تولـد آنهـا آداب و عقایدی را به ودیعه نهاده است.