رویکردی نوین نسبت به نهادهای ارفاقی قانون مجازات اسلامی 1392

نهاد عدالت کیفری از دیرباز به پاسخ های قهرآمیز برای مقابله ی با جرایم توجه داشته است. اما مطالعه ی عملکرد دستگاه عدالت کیفری و بررسی کارنامه ی اهدافی مانند سزادهی در اعطای کیفر ، بیان گر عدم کارایی پاسخ های قهرآمیز بوده است. به دنبال مطالعات جرم شناسان و یافته های علم جرم شناسی ، سیاست جنایی کشور ما ،اتخاذ تدابیر جدیدی را پیشنهاد می داد. نهادهای ارفاقی از جمله ی این تدابیر می باشند که در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 مورد توجه قرار گفته اند. جرم زدایی ، قضازدایی و کیفرزدایی شالوده ی اصلی نهادهای ارفاقی می باشند که هر کدام می توانند در زمینه ی پیش برد اهداف مقنن جزایی موثر واقع شوند. نهادهای ارفاقی علاوه بر حمایت از متهم یا مجرم باید به حمایت از بزه دیده و جامعه نیز بپردازند. زیرا در اثر وقوع هر جرم ، علاوه بر توجه به مجرم لازم است بزه دیده و جامعه نیز مورد توجه باشند. بدین معنا که گاه برخی زیاده روی ها در اعطای ارفاق ها به مجرم باعث تضییع حق جامعه و بزه دیده می گردد.