بررسی روایت در رمان «پِدر و پارامو» از دیدگاه ژرار ژنت

پِدرو پارامو تنها رمان خوان نپوموسنو کارلوس پرز رولفو ویزکاینو معروف به خوان رولفو به حساب می آید. ترتیب نقل حوادث در این رمان برحسب توالی زمان نیست. در این مقاله پس از بحث مختصر پیرامون روایت و پیرنگ داستان، روایت این رمان براساس دیدگاه روایت شناسی ژرار ژنت نقد و تحلیل می شود. ژرار ژنت پنج مقوله محوری: نظم، تداوم، بسامد، وجه و لحن را برای تحلیل قصه بیان می کند. خوان پرثیادو پس از شنیدن وصیت مادرش به دنبال پدر هرگز ندیده خود به مکانی اسرارآمیز می رود و نظم و ترتیب رخداد داستانی را برهم می زند. رمان «پدرو پارامو» را می توان از لحاظ حجم و زمان و تداوم به دو بخش تقسیم کرد: در بخش اول روایت از سرعت بالا و شتاب مثبت برخوردار است، راوی در این قسمت رخدادها را به صورت خلاصه و گزینشی روایت می کند، در بخش دوم سرعت روایت به کندی می گراید و رخدادها با جزییات بیشتری ذکر می شوند که نشان دهنده شتاب منفی روایت است. بخش های روایت شده در این قسمت، نقش بسیار مهمی درمسیر اصلی داستان ایفا می کنند زیرا این بخش بستر کانونتمرکز داستان محسوب می شود.