بررسی تشبیه (به اعتبار طرفین آن) در شعر منوچهری با تکیه بر قصیدهی «الا یا خیمگی...»

در علم بیان که زیرمجموعهری بلاغت است، تصویرهای شاعرانه مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. یکی از موضوعات این علم که نقش عمده ای در تصویرسازی های شاعرانه ایفا می کند، تشبیه است. تشبیه در شعر شاعران سبک خراسانی جایگاه ویژه ای دارد. منوچهری یکی از شاعرانی است که تشبیه را به نحو بسیار دلپذیری در جهت انتقال مفاهیم و تصاویر ذهنی خود به مخاطب، به خدمت گرفته است. در این پژوهش سعی شده است تشبیه (به اعتبار طرفین تشبی)، در قصیده ای از منوچهری مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد تا ضمن دستیابی به درکی بهتر از تصاویر شعری شاعر، تا اندازه ای هم با زاویهی دید شاعر نسبت به هستی، آشنا شویم. پس از بررسی های صورت گرفته به این نتیجه رسیدیم که بر اساس طرفین تشبیه، 85/2 درصد از کل تشبیهات به کار رفته در قصیده ی مورد نظر، تشبیه حسّی به حسّی بوده است. کم ترین فراوانی هم مربوط به تشبیه عقلی به عقلی بود که در قصیده ی مورد بررسی، هیچ موردی از این نوع تشبیه مشاهده نشد. دو نوع تشبیه حسّی به عقلی و عقلی به حسّی نیز هر کدام 7/4 درصد از کل تشبیهات به کار رفته را در قصیده ی مذکور به خود اختصاص دادند. تحقیق پیش رو، به روش توصیفی از نوع تحلیل محتوا با استفاده از ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای، تدوین شده است.