نقش ادبیات داستانی و قصه گویی در پرورش خلاقیت و تفکر خلاق در کودکان

یکی از روش های موثر و کارامد در پرورش خلاقیت، قصه گویی و داستان گویی است. قصه نوعی روایت خواندنی یا شنیدنی است که در آن چگونگی روند تعامل و کنش مندی یک شخصیت با موضوعی براساس هدف، تحلیل، دیدگاه و نتیجه ی مورد نظر نویسنده یا قصه گو بیان می شود. با توجه به تأثیرهای مثبت قصه گویی خلاق، افلاطون اشاره می کند که: «پرورشی که روح اطفال به وسیله ی قصه ها به دست می آورند به مراتب بیش از تربیتی است که جسم آن ها از طریق ورزش پیدا می کند» در جای دیگری می گوید «ای کاش کودکان یونان، افسانه های ازوپ را همراه با شیر مادرشان یکجا می نوشیدند» (به نقل از رادبخش، 1392) در قصه درمانی فرض بر این است که تغییر در زبان و ادبیات قصه های زندگی، خود به تغییر در معانی زندگی فرد منجر می شود و تغییر در قصه زندگی و فرصت های زندگی، فرصت های جدیدی برای رفتار و روابط با دیگران ایجاد می کند. امروزه در شکل گیری درست یک دنیای مدرن و رو به پیشرفت، خلاقیت از اجزاء مهم یک زندگی اجتماعی به شمار می رود. تحقیقات روان شناختی، فلسفی و سیاسی از مفهوم خلاقیت حمایت می کنند که یک نمونه از تغییر روش به منظور درک بهتر پدیده ها و یکی از مهم ترین زمینه های روانشناسی و علوم آموزشی است. با کمک گرفتن از روش قصه گویی می توان تغییرات شگرفی در زمینه یادگیری، سواد و کوتاه سخن اینکه رشد و پیشرفت آموزی و خلاقیت کودکان ایجاد کرد.