اثربخشی گروه درمانی چند خانواده‌ای مبتنی بر هدف بر رفتارهای مشکل‌دار نوجوانان

بخش عمده  اقدامات درمانی برای نوجوان بر فرآیندهای خانواده تمرکز دارد و یکی از روش‌هایی که میان درمانگران مقبولیت ویژه یافته گروه‌درمانی با چند خانواده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه‌درمانی چند خانواده‌ای مبتنی بر هدف بر رفتارهای مشکل‌دار نوجوان، روی دانش‌آموزان سال آخر انجام پذیرفت. جامعۀ آماری در این پژوهش، همه دانش‌آموزان دختر و پسر پیش‌دانشگاهی مدارس دولتی شهر بجنورد بود. نمونۀ پژوهش شامل 22 دانش‌آموز دارای ملاک‌های ورود به طرح پژوهشی بود که به تصادف در سه گروه آزمایش، کنترل و شم کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از ابزار خودسنجی نوجوان استفاده شد. داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها در سه مقطع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری گردآوری و به کمک آزمون  آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نوجوانان در گروه آزمایش نسبت به نوجوانان در گروه‌های شم کنترل و کنترل، نمرات کمتری در مقیاس‌های برونی‌سازی و درونی سازی دریافت داشتند (P<0/01). این مهم نشان داده که گروه‌درمانی چند خانواده‌ای متمرکز بر هدف نسبت به شرایط گروهی چند خانواده‌ای معمولی، به‌واسطۀ اصلاح روش‌های ارتباطی والد-نوجوان و آموزش سبک والدگری هدفمند به خانواده‌ها، در کاهش رفتارهای مشکل‌دار نوجوانان مؤثرتر عمل می‌کند.