خودکارآمدی جمعی و نقش آن در توسعه بینش پژوهشی معلم

هدف از این پژوهش مطالعه رابطه میان متغیرهای خودکارآمادی جمعی و بینش پژوهشی و توسعه ای معلمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل 1250 نفر از معلمان دوره های تحصیلی ابتدایی، متوسطه اول و دوم شهرستان زنجان در بود که به روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای تعداد 318 نفر در سال تحصیلی 1397 - 1396 استنادبه جدول کرجسی و مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات مقیاس کارآمدی جمعی معلم (CTEBS) شان - موران و بار 2004 استفاده شد . پایایی این مقیاس 97 / 0 محاسبه شد اعلام شده است. برای بینش پژوهشی و توسعه ای نیز از پرسشنامه استاندارد بینش پژوهشی و توسعه ای واتسن 2005 استفاده شد که پایایی این پرسشنامه 94 / 0 داده ها با استفاده از روش های آمار استنباطی رگرسیون کلی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وبه صورت مستقیم ومعنادار مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد خودکارآمدی جمعی با ضریب 59 / 0 با بینش پژوهشی و توسعه ای رابطه دارد. از میان ابعاد بینش پژوهشی و توسعه ای، خودکارآمدی برخوردارجمعی، از قدرت پیش بینی کنندگی قوی برای مؤلفه حمایت توسعه ای با ضریب 40 / 0 است و مؤلفه های مهارت پژوهشی و تمایل به انجام پژوهش را با ضریب 076 / 0 پیش بینی می کند