بررسی تطبیقی جایگاه اصل احتیاط در حقوق بین الملل، اتحادیه اروپا و قوانین ملی

با پیشرفت تکنولوژی، تولید محصولات و ایجاد فعالیت های جدید، گاه سلامت انسان و محیط زیست در معرض خطرات جدی قرار می گیرد کههر چند رابطه سببیت میان این دستاورد و فعالیت ها با وقوع زیان به صورت قطعی ثابت نشده؛ اما این ظن وجود دارد که ممکن است خسارتناشی از آنها به حدی سنگین باشد که لازم شود هزینه های هنگفتی را صرف جبران خسارت وارد شده کرد و حتی گاهی ممکن است خسارتایجاد شده غیرقابل جبران باشد. در چنین شرایطی که بروز زیان سنگین یا جبران ناپذیر، مظنون است، سخن از رعایت اصل احتیاط و اتخاذاقدامات احتیاطی به میان میآید. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با تأکید بر مطالعهی تطبیقی، جایگاه اصل مذکور را درقوانین و اسناد مختلف بررسی نمودهایم. این اصل، هم در قوانین داخلی کشورهای متعدد و هم در اسناد بین المللی مختلفی در سطح جهانمطرح شده است. تعداد اسنادی که به این اصل اشاره نموده اند نیز در حال افزایش است به نحوی که امروزه اصل احتیاط به یکی از اصول ضروریدر سطح ملی و بین المللی تبدیل شده و به عنوان یکی از پنج اصل مبنایی توسعه پایدار مورد اشاره قرار گرفته است.