شناسایی و اولویت بندی محرک ها و موانع پیشروی خصوصی سازی در مجموعه های ورزشی شهر تهران

هدف از این پژوهش شناسایی موانع و محرکهای خصوصی سازی مجموعه های ورزشی شهر تهران بود.روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مدیران و کارشناسان مجموعه های ورزشی در شهر تهران می باشند. نمونه آماری به صورت خوشه ای چندمرحله ای از 12 منطقه شهر تهران و به تعداد 120 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته براساس مطالعه نظری (کتابخانه ای) و تجربی (مصاحبه) بود که در شش بعد اصلی و 30 سوال تنظیم و تهیه گردید. روایی ابزار از جهت محتوایی توسط متخصصان 7 نفر، و پایایی توسط روش آلفای کرونباخ (0/915) مطلوب ارزیابی شد. جهت تحلیل یافته ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انجراف استاندارد)، آمار استنباطی K-S)، اسپیرمن و فریدمن) در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین اولویت محرکهای خصوصی سازی مجموعه های ورزشی شهر تهران تفاوت معنیداری وجود دارد. همچنین بین اولویت موانع خصوصی سازی مجموعه های ورزشی شهر تهران نیز تفاوت معنیداری وجود دارد. بین محرکهای خصوصی سازی در مجموعه های ورزشی شهر تهران ارتباط معنیداری وجود دارد. و در نهایت بین موانع خصوصی سازی در مجموعه های ورزشی شهر تهران ارتباط معنیداری وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد میشود مدیران علاوه بر توجه به تمام محرکها و موانع خصوصی سازی، به بعد حقوقی و فنی، و بعد اقتصادی و مالی توجه بیش از پیش داشته باشند.