بازی رایانه ای، هنر دیجیتال در بازنمایی ایدئولوژی های فرهنگی

مطالعه بازی رایانه ای در مقام هنر رسانه ای، با عطف توجه به تقابل و تمایز هنر بازنما و هنر شبیه ساز است. آنچه در اینجاکوشیده ایم با اتكا به مباحثي از قبیل مجذوب شدن و تحلیل دقیق تمایزها و شباهت های دو مفهوم تماشاگر و کاربر، به آندست یابیم بررسي مساله عاملیت مخاطب در بازی های رایانه ای و ارایه راهبردهای نظری در این خصوص است، که ممكن استبه باز شدن گره های نظری این موضوع و نیز شناسایي موقعیت حقیقي مخاطب در مواجهه با بازی ها یاری رساند. مقاله حاضربا پرداختن به نمودهای متنوع جهان بازی رایانه ای، درصدد است مباحثي را در حوزه معرفت شناسي این رسانه در حال گسترشارائه کند و از راه باز ترکیب بندی نظری، ضمن ارائه جستارهایي در خصوص پرسش های بنیادین، شیوه ای عملیاتي را برایمطالعه متناسب با آن پیشنهاد نماید. در این پژوهش با بهره مندی از رویكرد بازنمایي در مطالعات فرهنگي برگرفته از نظریه هایمرتبط با رسانه و ایدئولوژی ها، راهبرد بازی های رایانه ای با محوریت مصرف در جامعة ایران تجزیه و تحلیل شده و در نهایت بانتیجه گیری به ارائه پیشنهادات پرداخته ایم.