بررسی رابطه بین سخت رویی با افزایش سازگاری فردی و اجتماعی در بین دانش آموزان متوسطه شهر زابل

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سخت رویی با افزایش سازگاری فردی و اجتماعی در بین دانش آموزان متوسطه شهر زابل می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دختر پایه یازدهم که شامل 830 نفر می باشد. تعداد حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 265 بصورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در این پژوهش ابزار گردآوری داده ها از دو پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1979) و سازگاری فردی و اجتماعی کلارک و همکاران (1953) است. به منظور سنجش پایایی تعداد 30 نسخه از پرسشنامه به صورت آزمایشی در اختیار پاسخ دهندگان قرار گرفت که پس از جمع آوری پرسشنامه و ورود داده ها به نرم افزار SPSS ضریب آلفای کرونباخ برای سخت رویی 0/82 و سازگاری فردی و اجتماعی 0/88 به دست آمد برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی همچون آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گرددید. نتایج پژوهش حاکی از آن است بین سخت رویی با افزایش سازگاری فردی و اجتماعی در بین دانش آموزان متوسطه شهر زابل رابطه معناداری وجود دارد.