بررسی جایگاه عشق، زن و ازدواج در شاهنامه

عشق و دلدادگی، زیباترین و پویاترین فصل زندگی آدمی است و چه بسا که دنیای پرچالش و کین شاهنامه، در گرماگرم رخدادهای حماسی و تاریخی خود که عموماً با خشونت و خونریزی همراه است، در سایه سار عشق ودلدادگی و ازدواج قهرمانانش به رامش و سکون می رسد و دلدادگی ها از خنکای سکون و آرامش بشارت می دهند. براستی کدام اثر حماسی را می توان نام برد که درعین جلال و شکوه پهلوانی و حماسی قهرمانانش، با وصف شور و دلدادگی دلدادگانش به اوج غِنا رسیده باشد؟ شاهنامه بزرگترین و زیباترین اثری است که در عین توجه به روح حماسی داستان هایش به نحو زیبایی به شرح عشق و شور زنان و شیدایی قهرمانان دلدادهی خود پرداخته است. با وجود این که در شاهنامه، بزم در مقایسه با رزم، جای کوچکی را به خود اختصاص داده است؛ وجود داستان های عاشقانه و توصیفات غنایی در آن، نه تنها زاید و فرعی نیست؛ بلکه در پیشرفت و بارور ساختن حماسه ی ملی از اهمیت زیادی برخوردار است.