اثربخشی درمان ماتریکس بر امید به زندگی، نشخوار فکری و ولع مصرف در افرادوابسته به شیشه

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی درمان ماتریکس بر امید به زندگی، نشخوار فکری و ولع مصرف در افراد وابسته به شیشه بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهر اهواز در سال 1398 بودند. به این منظور تعداد 30 نفر از افراد وابسته به مواد به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار داده شدند. روش تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای گردآوری دا دهها از پرسشنامه های امید به زندگی میلر و پاورز (1988)، نشخوار فکری نولن، هوکسما و مارو (1991) و ولع مصرف فرانکن، هندریکز و ون دن برنیک (2002) استفاده شد. درمان ماتریکس طی24 جلسه و هر جلسه به مدت 50 دقیقه برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل دا دهها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکووا) و تحلیل کواریانس تک متغیری (آنوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان ماتریکس بر افزایش امید به زندگی و کاهش نشخوار فکری و ولع مصرف در افراد وابسته به شیشه اثربخش بود .(P<0,001)