بررسی تفصیلی اراضی موات در نظر فقه امامیه

هدف از این پژوهش بررسی بررسی تفصیلی مالکیت اراضی موات در نظر فقه امامیه می باشد. موات بین متون فقهی و قوانین موضوعهاختلاف نظر وجود دارد از جهت احکام مربوط به مالکیت نیز این تفاوت به چشم می خورد. در خصوص مالکیت زمین موات، در فقه، بایدگفت زمین موات اصلی بر طبق روایت مشهور «من احیی ارضا مواتا فهی له» ملک کسی است که آن را احیا می کند. در مالکیت زمینموات عارضی، باید این اراضی را به دو نوع تقسیم کرد: اول زمینی که مالک از آن اعراض کرده است، مثل قرائی که ساکنان آن کوچ کردهباشند. دوم زمینی که مجهول المالک است ; یعنی ممکن است مالک داشته باشد ولی مالک آن شناخته شده نیست. نوع اول موات عارضیبی تردید از انفال است و هر فردی می تواند آن را احیا کند، همچنان که در خصوص زمین موات بالاصاله گفته شد. البته در لزوم اذن امامعلیه السلام در احیا اراضی فوق، اختلاف نظر است و صاحب جواهر اقوی را بر اخذ اذن امام علیه السلام دانسته است (نجفی، 4141 ق،ج 13: 275).