اصول و قواعد روابط بین الملل از دیدگاه اسلام

آنچه از اسناد تاریخی بجا مانده بیانگر این واقعیت است که همزمان با ظهور اسلام (اواخر قرن ششم میلادی) حقوق بینالملل به معنای امروزی کلمه وجود نداشت تا بتوان آن را از دیدگاه قرآن کریم بحث و بررسی نمود. اجتماعی بودن اسلامویژگی برجستهای است که آن را دینی علمی و دارای یک نظام حقوقی کاملاً انسانی ساخته و تلفیق احکام و مقررات فقهیبا دستورات و موازین اخلاقی و تأثیر متقابل و تعامل میان این قواعد، از حقوق اسلامی نظامی اصیل و کاملاً مستقل ساختهاست. گذری سطحی بر احکام و قواعد اسلامی نمایان میسازد که حاوی مجموعه اصول و دستوراتی است که عملاً بر کلیهجنبه های زیست بشری اعم از مادی و معنوی نظارت دارد. در این راستا، اصول مربوط به کنش و واکنش حکومت و حاکماندر دوران جنگ و صلح همچنین اتخاذ بی طرفی نیز بخشی از این قواعد را تشکیل می دهد؛ چه آنکه بی تردید کلیه اینقواعد و اصول بصورت یکپارچه و هماهنگ عهده دار هدایت عملکرد مسلمین بوده و رفتار حاکم اسلامی در روابط بین المللنیز بخشی از آن محسوب می شود. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی در صدد است ضمن بررسی اصول و قواعدحقوق بین الملل در اسلام، با نگاهی گذرا بر آیات و روایات معتبر اسلامی مشخص نماید حقوق برشمرده شده در مباحثحقوق بین الملل کنونی برگرفته از فرهنگ و حقوق غربی بوده و یا ریشه و قدمت در دین مبین اسلام دارد. یافته هایپژوهش حاضر حاکی از آن است که مبانی و اصول حقوق و روابط بین الملل میان دولت ها با یکدیگر همچنین روابط اجتماعیفرهنگی میان ملت ها یکهزار و چهارصد سال قبل در دین اسلام به رسمیت شناخته شده است.