بررسی تاثیر اقلیم بر معماری بومی گیلان دردوره معاصر با رویکرد معماری بوم گرا

بهبود شرایط زندگی در اقلیم های مختلف کشور از دیر باز در طراحی بناها مورد توجه بوده است ویکی از اصلی ترین پایه های معماری سنتی ایران براین اساس است.در این مقاله ما به بررسی ویژگی معماری استان گیلان با توجه به تاثیر عوامل اقلیمی بر معماری بومی منطقه می پردازیم. استان گیلان در شمال کشور ودرسواحل جنوبی دریای خزر قرار دارد،از خصوصیات اصلی این استان رطوبت وبارش باران زیاداست.رشته کوه های البرز در جنوب استان مانع خروج رطوبت از آسمان منطقه می شود.بافت مسکونی این منطقه به دلیل رطوبت زیاد و برای استفاده از حداکثر تهویه وکوران به صورت پراکنده طراحی شده است.برای دفع رطوبت و حداکثر تهویه وهدایت باران وآبهای سطحی از عناصری مانند ایوان،تلار ،فاکن ،کرسی چینی،غلام گرد و....استفاده کرده اند تا در نهایت شرایط آسایش را برای ساکنان این منطقه فراهم آورند. در این منطقه گسترش ساختمان ها با توجه به اولویت های اقلیمی از سمت جنوب،شرق،غرب وبعد در ارتفاع است.که می توان اقلیم را دلیل اصلی شکل گیری این نوع معماری دانست.بین بیرون و درون این فضاها مرز مشخصی قرار نگرفته است، فضای نیمه باز درون و بیرون را با هم ترکیب کرده و همین طراحی وتاثیر گیری بناها از اقلیم باعث پیوند زندگی ساکنین با طبیعت شده است. در معماری سنتی گیلان با توجه به رشد و وجود گیاهان به صورت انبوه ،استفاده بسیار زیادی از درختان ،الیاف گیاهی، و در مناطق کوهستانی از سنگ ودر شهر از خشت و سفال در ساخت خانه شده است. در این مقاله تصویری کلی از معماری و ویژگی های بناهای مسکونی منطقه ارائه می گردد، معماری خاص منطقه که بیانگر نوعی از اقلیم است.