بازتعریف اشتغال پذیری در سرفصل دروس دانشگاهی ایران

درگذشته اعتقاد بر این بود که افزایش سطح تحصیلات باعث کاهش نرخ بیکاری می شود و افراد باتحصیلات بالاتر، درآمد بیشتری در طول دوران زندگی خود داشته اند؛ اما این امر در طول زمان تغییر کردهاست و آمارهای موجود نشان می دهند که نرخ بیکاری دانش آموختگان دانشگاهی از نرخ بیکاری عمومی درجامعه بالاتر رفته است. این امر باعث شده تا سیاست گذاران این حوزه در سراسر دنیا به فکر برنامه ریزیبرای مهارت هایی باشند که بتواند شکاف میان دانشگاه و بازار کار را کم رنگ تر کند. یکی از مفاهیم که دراین زمینه بسیار راهگشا بوده است مفهوم اشتغال پذیری است که از دهۀ 1980 وارد مباحث دانشگاهی شد.اشتغال پذیری اهمیتش در سطح دانشگاه را مدیون فشاری است که بر مؤسسات آموزش عالی وارد شد تانیازهای رو به رشد اقتصاد مبتنی بر دانش را پاسخ گویند و دانش آموختگانی توانا، با معلومات، منعطف واشتغال پذیر تربیت کنند؛ اما به گواه پژوهش های گوناگون، با آغاز هزارۀ جدید، این مفهوم در کانون توجهپژوهشگران قرار گرفت. آکادمی تحصیلات تکمیلی HEA(2015) سازمانی غیرانتفاعی در انگلستان،تلاش زیادی کرده است تا نشان دهد که چطور تحصیلات تکمیلی به وضعیت اشتغال دانش آموختگانمی پردازد و در این زمینه اقدامات اساسی صورت دهد و هم زمان به اصلاح سرفصل دروس بپردازد تا رابطۀمیان دانشگاه و بازار کار را نزدیک تر کند.