برابر سنجی متن فارسنامۀ ابن بلخی و نسخه هایی از نزهت القلوب با استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی

پژوهش حاضر به روش توصیفی بر مبنای برابرسنجی بخشهایی از متن فارسنامۀ ابن بلخی و چند نسخه از نزهت القلوب ونیز با استفاده از روش تحلیل گفتمان در درک زبان باطنی نویسنده انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، کتابخانه ای می-باشد. نسخه های خطی نویافته منتخب از کتاب نزهت القلوب به شیوه پژوهش تاریخی و با رویکرد مطالعاتی تطبیقی موردتحلیل قرار گرفته است. برآیند تحقیق نشانگر آن است که قدما چگونه از آثار پیش از خود بهره گرفته و در برداشت های خوداز متون پیشین چه چارچوب هایی را می نگریسته اند و چنین می نماید که نه تنها بهره گیری پدیدآورندگان پسین از متون پیشاز خود انتحال بشمار نمی آمده که در میان دانشیان، فرایندی فراگیر نیز بوده، به ویژه آنکه از پدیدآورندۀ پیشین نیز یاد کردهباشد؛ چنانکه حمدالله مستوفی در دیباچه کتاب خود از فارسنامه در ردیف منابع خود یاد کرده و از جمله آثار مهم جغرافیایی درسده های میانه است.