معشوق در غزل معاصر با تکیه بر غزل های مهدی فرجی

در تاریخ غزل سرایی، دوره های مختلفی را شاهد هستیم که شاعران برای توصیف عشق و ویژگی هایمعشوق مضامین فراوانی را به کاربرده اند. اغلب این مضامین تکرار سخنان پیشینیان و معیارهای ثابتی استکه برای زیبایی به کاررفته است. معیارهای زیبایی و خواسته های عاشق از معشوق و نوع ارتباط این دو درطول چند قرن تغییر چندانی نکرده است. تنها برخی شاعران مضامین تازه تری آورده و با آشنایی زدایی وبهره مندی از صور خیال، تصاویر تازه تری ایجاد کرده اند. در غزل معاصر نیز معشوق حضور جدی دارد وشاعر او را به اشکال مختلف توصیف می کند. در این مقاله اشعار مهدی فرجی با هدف شناخت ویژگی هایمعشوق و ارتباط عاشق و معشوق باهم مورد بررسی قرارگرفته و به این نتیجه رسیده ایم که معشوق فرجیعینی تر از معشوق غزل کلاسیک است. وی حضور ساده ای در شعر دارد و به شکلی واقعی توصیف می شودو در مواردی نیز همان ویژگی های معشوق کلاسیک را دارد اما شاعر به واسطه دگرگون نمودن آرایه ها وآشنایی زدایی، لباسی نو به وی پوشانده است.