نقد رمان کریستین و کید بر مبنا ی منطق گفت و گویی باختین

گفتوگو یا منطق گفتوگویی، اصطلاحی کلی در زمینۀ زبان شناسی، یا به تعبیر دقیق تر به قو ل باختینفرا زبان شناسی است که در معنای عام خود تمامی زیر رشته های علوم انسانی را در بر می گیرد. رمانگفتوگویی رمانی است که در آن صدای نویسنده بر صدای شخصیت ها غلبه ندارد؛ بلکه آنها ر ا به صورتسوژه های مستقل خلق می کند. رمان گفت و گویی مرزهای استبداد را در نور دیده، به دنبال یافتن نمودصداهای مسکوت مانده است. در این پژوهش پس از معرفی مؤلفه های اصلی نظریۀ منطق گفت و گوییمیخائیل باختین، به روش تحلیل کیفی و با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، رمان «کریستین و کید»بر مبنای این نظریه نقد و تحلیل شده است. گلشیری در این داستان، ساختار های حساس و متعصب جامعهنظیر مذهب، ملی گرایی و خانواده و اخلاقیات را با متقابل کردن فرهنگ غرب و شرق بی پروا به گفت و گوکشانده است. این رمان با نگاه تازه ای بی پروا دغدغه های انسان امروزی نگریسته، نگاهی که کشمکش-های درونی و مسکوت مانده را به نمایش می گذارد. این نگاه همان نگاه مرکز گریزی است که در نظرباختین فرهنگ غالب و رسمی را متزلزل می کند.