اثر ۸ هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (۶۰دقیقه) بر محتوای PGC-۱α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا در رتهای مبتلا به دیابت نوع۲
محل انتشار: فصلنامه ابن سینا، دوره: 22، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 326
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SINA-22-4_010
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: مشاهده شده محتوای PGC-۱α در بیماری دیابت نوع ۲ کاهش مییابد. به علاوه، هایپوکسی به عنوان یک مداخلهگر درمانی جدید در دیابت نوع ۲ معرفی شده است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (۶۰دقیقه) بر محتوای PGC۱α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا در رتهای مبتلا به دیابت نوع۲ بود.
روش بررسی: ۲۴ سر رت نر ویستار به سه گروه کنترل، دیابتی و هایپوکسی دیابتی تقسیم شدند. در گروههای دیابتی القا دیابت با روش HFD-STZ انجام شد. طرح شامل ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته و ۶۰ دقیقه قرارگیری در هایپوکسی نورموباریک با اکسیژن ۴/۱۴% در گروه هایپوکسی دیابتی در هر جلسه بود. پس از اتمام طرح، نمونه بافت و خون جهت آنالیز استخراج شد. آنالیز آماری به وسیله تحلیل واریانس یکراهه انجام شد.
یافتهها: نتایج آنالیز واریانس در هر سه متغیر تفاوت معنیدار را نشان داد (۰۰۰۱/۰=p). نتایج آزمون تعقیبی تفاوت معنیداری بین گروههای کنترل و دیابتی (۰۰۰۱/۰=p)، کنترل و هایپوکسی دیابتی(۰۰۰۱/۰=p) و دیابتی با هایپوکسی دیابتی (۰۰۹/۰=p) در متغیر PGC-۱α نشان داد. همچنین آزمون تعقیبی بین هر سه گروه تفاوت معنیدار (۰۰۰۱/۰=p) را در متغیرهای گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین نشان داد.
بحث و نتیجهگیری: با توجه به تاثیر هایپوکسی نورموباریک بر افزایش PGC-۱α، کاهش گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین، میتوان از هایپوکسی نورموباریک به عنوان استراتژی درمانی جدید در دیابت نوع ۲ استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید علی اکبر فلاح پور نوش آبادی
Islamshahr Branch, Islamic Azad University, Islamshahr, Iran
یاسر کاظم زاده
Department of Exercise Physiology, Islamshahr Branch, Islamic Azad University, Islamshahr, Iran
علی گرزی
Department of Sports Science, Zanjan University, Zanjan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :