ایجاد دادگاه دیجیتالی جهت رفع حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی در رمزارزها

ارز دیجیتالی (Cryptocurrency)نوعی پول الکترونیکی است که به منظور امنیت بیشتر حذف واسطه ها و ناشناس بودن طراحی شده است. این ارز به عنوان یک واحد پولی یا واسطه تبادل بر پایه اینترنت تعریف می شود که ویژگی هایی مشابهی با پول فیزیکی دارد. با این حال تراکنش های انتقال سرمایه را به صورت آنی و بدون مرز بین افراد صورت می دهد. استقبال از ارز دیجیتال باعث شده که مجالس قانون گذاری مراکز پژوهشی بانک های مرکزی و مراکز فقهی بسیاری از کشورها به بررسی ابعاد آن و استفاده از آن در اقتصاد را در دستور کار خود قرار دهند که البته ایران نیز از این امر مستثنی نیست. طبق گفته ی صاحب نظران این امر رمزارزها می توانند کار کردهایی را که پول های سنتی و پول های الکترونیکی در اقتصاد به عهده دارند را در دنیای واقعی ایفا نماید. تا جایی که به نظر می رسد این پول با اصول اسلامی و قوانین شریعت نیز مغایرت ندارد. پس به عنوان ارز دیجیتالی پذیرفته شده با چالش ها و مشکلاتی مواجه است که بایستی با نظارت دقیق و وضع قوانینی مناسب به وسیله ای قابل اتکا در مبادلات تبدیل گردد. بدین ترتیب، رمزارزها برای پنهان کردن فعالیتهای غیر قانونی خود از قبیل قمار، فروش کالاهای تقلبی، به پناهگاه برای مردم و کسب و کار تبدیل شده است. لذا در این تحقیق به بررسی مسائل حقوقی رمزارزها با تجزیه و تحلیل قوانین فعلی و بین المللی پرداخته می شود، مزایا و معایب رمزارزها، چارچوب مفهومی سیاست گذاری رمزینه ارزها معرفی و سپس ایجاد دادگاه دیجیتالی به جهت حل و فصل اختلافات در این زمینه به عنوان یکی از راه حل های ممکن برای آینده رمزارزها پیشنهاد می گردد.