تحلیل ساختار بصری نقاشی قهوه خانه ای دوره قاجار با تاکید بر شخصیت و فضاسازی

در یک تعریف جامع از هنر می توان گفت درونمایه هنر از دو عنصر بداعت ودیگری زیبایی آراسته است که نبود یکی از این دو عنصر، صفت هنر را از آثار سلب می کند. ما این دو عنصر را در تمام اثار مکتب قهوه خانه ای مشاهده می کنیم. در مسیر تاریخ هنری دوره قاجار، نگارگری و نقاشی های حماسی، مذهبی که بر آمده از وقایع زندگی پهلوانان ملی ومذهب است و پیوند ناگسستنی با ادبیات پارسی دارد، به جای آن که توجه کارشناسان ومتخصصان را به خود جلب کند، نگاه های ساده وبی آلایش مردم ایینه صفت کوچه و بازار را جلب کرد و نام خود را از نهاد اجتماعی به نام قهوه خانه گرفت و توسط هنرمندانی از میان مردم ساده دل جان گرفت و آموزش آن تجربی و استاد شاگردی بوده است. در این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی سعی بر بررسی خاستگاه و سیر پدید آمدن مکتب قهوه خانه در شرایط فرهنگی و سیاسی دوره قاجار داریم. ما با انجام این پژوهش در تلاشیم تا گامی در راه احیای این سبک نقاشی که ریشه در فرهنگ اصیل ایرانی دارد، برداریم و در بستر هنر معاصر، جایگاه نقاشی قهوه خانه ای را که با ذوق و قریحه خیال هنرمند آمیخته را تثبیت کنیم.