نقد ساختارگرایی در گذر نظریه و تطبیق
محل انتشار: پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 277
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-1-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
در سال های اخیر در حوزه نقد ادبی مکتبهای مختلفی به وجود آمده و ناقدان بسیاری، نظریههای نقدی و ادبی خود را بر مبنای این مکتبها ارائه نموده اند؛ از جمله این گرایش های نقدی، نقد ساختارگرایی (Structuralism) در حوزه ادبیات و زبان شناسی است که پیدایش آن به فرمالیسم و مکتب پراگ و نئوفرمالیسم برمی گردد. نقد ساختارگرایانه شیوه ای است نقدی که در آن پدیده های جزئی در ارتباط با یک کل بررسی می شوند و ناقد ساختار گرا بین مباحث سنتی و یافته های زبان شناسی هماهنگی ایجاد می کند. این مکتب بیشتر مبتنی بر دید همزمانی (Synchronique) است و به ارتباط میان اجزاء و پدیده ها در یک زمان معین می پردازد، هر چند از دید در زمانی (Diachronic) نیز غافل نیست. بعدها ساختارگرایی کم کم از جایگاه اصلی خود یعنی نقد متون ادبی فراتر رفت و به نوعی روش و متدولوژی تبدیل شد که در بسیاری از دانش ها با توجه به تئوری ارتباطات، (Communication theory) می تواند کاربرد داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین گلی
استادیار دانشگاه اراک
غلامعباس رضائی هفتادر
دانشیار دانشگاه تهران