سنجش و ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی- فرهنگی در محلات شهر مشهد (نمونه موردی مطالعه: محلات مناطق ۵، ۱۰ و ۱۱)

این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی به سنجش پایداری اجتماعی ۸ محله در سه منطقه برخوردار (۱۱)، متوسط ( ۱۰ ) و کم برخوردار( ۵) شهر مشهد با رویکرد عدالت اجتماعی پرداخته است. مهم ترین دلیل استفاده از این مناطق وضعیت خواص اجتماعی و رفاهی آنان می با شد که با توجه به فراتحلیل- های صورت گرفته و بررسی اسناد مرتبط شکل گرفته است، جامعه آماری شامل ۴۸۸۳۷ خانوار که با سطح خطای ۵% از فرمول کوکران ۳۸۴ نمونه استخراج گردید. با توجه به نمونه گیری سیستماتیک طبقها ی ۱۰۸ نمونه در سه محله (حسین آیاد، ثامن و نیزه) منطقه ۵، تعداد ۱۲۱ نمونه در سه محله (شاهد، لشکر و خاتم النبیاء) منطقه ۱۰ و تعداد ۱۵۳ نمونه در دو محله (آزاد شهر و دانشجو) منطقه ۱۱ به صورت منظم در بین سرپرستان خانوار توزیع گردید. سوالات پرسشنامه در دو دوسته طبقه بندی گردید که دسته اول با توجه به طیف لیکرت به سنجش پایداری و دسته دوم به صورت سوال آزاد به سنجش مهمترین نیازهای خدماتی ساکنان پرداخت. نتایج از میزان پایداری اجتماعی محلت آزادشهر و دانشجو (محلت برخوردار) بیشتر از سایر محلات دیگر نشان داد. تحلیل فرضیه دومبیانگر این واقعیت است که توزیع خدمات در سطح محلات از عدالت یکسانی برخوردار نیست بطوریکه توزیع خدمات در محلات منطقه ۱۰ (متوسط برخوردار) از عدالت اجتماعی بیشتری از سایر محلات دیگر است. در انتها نتایج تحقیق نشان داد که توزیع عادلانه خدمات در سطح محلات افزایش پایداری اجتماعی آنان را در برخواهد داشت بطوریکه محلات منطقه ۱۰ از بیشترین میزان پایداری اجتماعی در آینده برخوردار خواهند بود.