بررسی و تحلیل عوامل موثر بر توسعه و رونق گردشگری شهری (مورد: تهران قدیم، منطقه ۱۲ شهرداری تهران)

دستیابی به اقتصاد پویا و کارآمد و بستر سازی برای بهره مندی از کلیه فرصت ها و پتانسیل های موجود در نواحی شهری و ارتقامعیشت و رفاه شهروندان و توازن و تعادل ثروت و توزیع عادلانه آن می تواند از طریق بهره گیری مناسب از پتانسیل های بخشگردشگری محقق شود. منطقه ۱۲ شهرداری تهران، به عنوان هسته تاریخی این شهر در گذر زمان تحولات بیشماری را پشت سرنهاده است و در هر دوره جاذبه های بی نظیر و منحصر به فردی را که یادواره فرهنگ و تمدن مردمانی است که در طول قرن هایگذشته در این منطقه زیسته اند، در خود جای داده است. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی ضمن تاکید برجنبه کاربردی بودن آن، بر آن است به شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر توسعه گردشگری منطقه بپردازد. جامعه آماری اینپژوهش شامل کارشناسان و نخبگان شهری متخصص در گردشگری منطقه ۱۲ شهرداری تهران، که به جهت محدود بودن و دردسترس بودن، به تعداد ۲۰ نفر به شیوه تمام شماری انتخاب گردیدند. شیوه جمع آوری اطلاعات بر اساس مصاحبه نیمهساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته بوده است که روایی آن توسط اساتید دانشگاهی و کارشناسان گردشگری و پایایی آن براساس ضریب آلفای کرونباخ برابر با ۰.۹۰۱ مورد تایید قرار گرفت. نتایج روش تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که عوامل موثر درتوسعه گردشگری منطقه ۱۲ در شش عامل منفی و دو عامل مثبت خلاصه می شود و در مجموع ۰.۶۴ درصد واریانس کل متغیروابسته را تبیین کرده و به ترتیب اهمیت، این عوامل در بخش عوامل منفی شامل؛ افزایش امکانات و خدمات در مناطق اطراف وعدم ارائه مجوز برای تسهیلات در منطقه با بار عاملی ۰.۷۷۶، نامتناسب بودن تجهیزات و تسهیلات و عدم سرمایه گذاری با۰.۷۰۶، عدم وجود نیروی آموزش دیده با ۰.۶۹۳، آلودگی های محیطی وتراکم بیش از حد و افزایش تمایل سفر به مناطق رقیببا ۰.۶۸۶، عدم وجودبرنامه ها و ضعف فرهنگ سنتی با ۰.۶۵۴ هستند و در بخش عوامل مثبت بر توسعه گردشگری موقعیت منطقهو تمایل به سرمایه گذاری بخش خصوصی با ۰/۷۰۶ و سرمایه های تاریخی منطقه با ۰.۵۷۲ شناسایی شدند.