تاثیر به سازی ساختمانهای نهادهای کیفری بر پیشگیری وضعی

ساختمانهای نهادهای کیفری به دلیل ماهیت عملکردی و وظایف و مسئولیت های محول شده، جایگاه متمایزی نسبت به سایر ساختمانهای اداری دارند. این ساختمانها بایستی از لحاظ معماری و طراحی، ظرفیت و مکان استقرار و همچنین جایگاه روحی و روانی کاربران، با خواسته ها و ویژگی های نهادهای کیفری مطابقت داشته باشند. افزایش محیط بی دفاع شهری، آمار ارتکاب جرایم را افزایش میدهد. از جمله اقداماتی که میتوان از طریق مقررات و تصمیمات نهادها برای کاهش جرایم انجام داد، بازسازی ساختمانهایی است که شرایط وقوع جرم را دارند. پیشگیری وضعی از جرایم ناشی از طراحی نامناسب معماری،خصوصا در محوطه ساختمانهای نهادهای کیفری، ضرورت توجه به این حیطه بین رشتهای را دوچندان میسازد. معماری غیراصولی ساختمانهای نهادهای کیفری، موجب افزایش توهین و نفی حریم خصوصی مراجعان به این فضاها و نیز برخی جرایم دیگر علیه امنیت روانی، جسمی و مالی می شود. مهمترین راهکار معماری در راستای کاهش انگیزه جرم در ساختمانهای نهادهای کیفری، بازسازی آنها از حیث طبقه بندی فضاها، رنگ بندی، نورپردازی و پیشگیری از ازدحام، در جهت کاهش آشفتگی ذهنی مراجعین و ارتقاء امنیت حریم خصوصی آنان است . در این راستا یکی بودن راهروهای عبور متهمان و شاکیان، عدم رعایت حریم خصوصی افراد در اتاق بازجویی و محیط دور از نظارت انسانی و الکترونیکی، زمینه بزه دیدگی مجدد قربانی را فراهم می آورد. ما در این پژوهش به بررسی آشفتگی معماری ساختمانهای نهادهای کیفری که موجب نقض حقوق اصحاب دعوا و تحقق بزه دیدگی قضایی میشود، میپردازیم و در نهایت مشاهده خواهیم کرد که با رعایت تناسبات فضاها، کاهش عوامل استرسزا و همچنین با ترکیب مناسب نورپردازی و رنگ در طراحی فضاها، میتوان حس احترام، آرامش و اعتماد را در اربابرجوع افزایش داده و احساس مطلوب تری را نسبت به محیط و فضاها القاء نمود.