تحلیلی بر شاخص های کیفیت زندگی در فضاهای شهری (مطالعه موردی: منطقه دو کلانشهر مشهد)

کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزههای مطالعات شهری در کشورهای مختلف می باشد که در دهه های اخیرموضوع کیفیت زندگی و ارتقای رضایتمندی شهروندان از محیط زندگی خود، توجه بسیاری از محققان و سازمان های جهانیرا به خود جلب کرده است. کیفیت زندگی از جمله مسائل مهمی است که ابتدا با گسترش همه جانبه فناوری و فرآیندصنعتی شدن در کشورهای غربی مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت و روز به روز بر مطالعات در این زمینه افزوده شده و اینمهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاست های عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد درمدیریت و برنامه ریزی شهری است. بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی در هر جامعه ای یکی از مهمترین اهداف سیاست های عمومیآن جامعه است. در همین راستا هدف از انجام این پژوهش، بررسی شاخص های کیفیت زندگی در فضاهای شهری منطقه دوکلانشهر مشهد می باشد که در راستای رسیدن به این هدف از متغیرها و شاخص هایی از قبیل حمل و نقل و دسترسی،اقتصادی، اجتماعی و محیطی استفاده شده است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی، گردآوری داده ها به کمک دو تکنیکمطالعات اسنادی – کتابخانه ای و برداشت های میدانی از طریق ابزارهای مشاهده و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه ای ۳۲۰نفر از شهروندان انجام گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که از میان ۴ ناحیه واقع در منطقه دو مشهد، بیشترخدمات و زیرساخت های مناسب در نواحی ۳ و ۴ قرار دارند و با توجه به وزن دهی شاخص ها در کل محدوده و بر اساس نظر کارشناسان، شاخص کالبدی با کسب نمره ۰/۴۶۲ مهمترین و شاخص زیست محیطی با کسب نمرهای معادل ۰/۰۷۵ کمترین میزان اهمیت را به خود اختصاص داده اند.