بازشناسی تحلیلی عوامل ایجاد انسجام در مجموعه داستان »یوزپلنگانی که با من دویده اند«

انسجام متنی، ضامن کاربرد عناصر زبانی گوناگون در داخل و بین جملات است که موجب ایجاد بند و در نهایت متن میشوند. هدف از انجام این پژوهش تحلیل مجموعه داستان »یوزپلنگانی که با من دویده اند« اثر بیژن نجدی بر مبنای انگاره انسجام هلیدی و حسن((۱۹۷۶ است باتوجه به مرور پیشینه انجام شده پژوهشی در زمینه بازشناسی تحلیلی عوامل انسجام در مجموعه داستانی نام برده صورت نگرفته است. بر این مبنا پرسشی هایی که مبنای پژوهش را شکل می بخشند، از این قرار است که -۱ در مجموعه داستان فوق پربسامدترین عامل انسجام متنی کدام است؟ -۲ چه رابطه معناداری بین کاربرد عناصر انسجام متنی از سوی بیژن نجدی در مجموعه داستانی اش وجود دارد ؟ به منظور پاسخگویی به پرسشهای موردنظر، مجموعه داستان »یوزپلنگانی که با من دویده اند« شامل ده داستان کوتاه با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و به روش تحلیل کیفی تحلیل شد؛ سپس داده های استخراج شده بر مبنای نظریه هلیدی و حسن (۱۹۷۶) مورد توصیف و تحلیل قرار گرفتند؛ لذا نتایجی که حاصل شد، از این قرار است که در تمامی داستانها ابزار انسجام بخش دستوری مخصوصا ارجاع درون متنی، پربسامدترین نوع ابزار انسجامی است؛ سپس ابزار پیوندی و در نهایت استفاده از ابزارهای انسجام واژگانی، شامل تکرار و هم آیی در مرتبه های بعدی قرار دارند. همه این ابزارها و عناصر، سازنده متن هستند و روابط داخل جمله ای و بین جمله ای را می سازندبرای. پاسخگویی به دومین پرسش، لازم است به سبک نوشتاری نویسنده نظر بیفکنیم؛ شاخص ترین ویژگی، کاربرد عناصر جهان ساز(ارجاع به شخص، شی، مکان و زمان) در متن روایتها میباشد که از شاخصه های سبکی نویسنده موردنظر است.