بازتاب مضامین اخلاقی نهجلابلاغه در شعر شاعران فارسی زبان با تکیه بر اشعار مثنوی معنوی، بوستان سعدی، شاهنامه فردوسی و دیوان ناصرخسرو

اخلاق و اخلاقیات همواره یکی از بحثهای مورد توجه شاعران و نویسندگان بزرگ زبان و ادب فارسی بوده است و از آنجایی که کتاب نهج البلاغه از امهات کتب اخلاقی اسلامی به شمار می رود و راه و روش صحیح زندگی کردن را به انسان آموزش میدهد لذا شاعران و نویسندگان بزرگ ادب فارسی توجه به این کتاب را همواره مد نظر خود قرار دادهاند و برای بیان بسیاری از مضامین اخلاقی از کلام و بیان مندرج در نهج البلاغه امیرالمومنین غافل نبوده اند. تحقیق حاضر قصد دارد میزان تاثیرپذیری چهار شاعر و نویسنده بزرگ و توانمند ادب فارسی، مولانا، سعدی، فردوسی و ناصر خسرو را از کتاب نهج البلاغه بررسی کرده و مورد مداقه قرار دهد. روش به کار گرفته شده در تحقیق حاضر، توصیفی است و از نتایج این تحقیق میتوان به این نکته اشاره کرد که شاعران و نویسندگان یاد شده با بهره گیری از کلام امیرالمومنین به دنبال ارزش و اعتبار بخشی به اثر یا آثار خویش بوده اند.