بررسی اثربخشی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه های درسی آموزش عالی از دیدگاه دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه درسی آ»وزش عالی از دیدگاه دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران اجرا شده است. پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی است و جامعه آماری کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران است؛ که جمعا تعداد دانشجویان ارشد این دانشکده، ۴۶۳ نفر است که از این تعداد (۱۱۶ نفر دانشجوی رشته علوم تربیتی، ۷۱ نفر دانشجوی رشته مشاوره و ۲۶۷ نفر دانشجوی رشته روان شناسی)، در این دانشکده تحصیل می کنند. بنابراین برای نمونه گیری به طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی، از بین جامعه آماری تحقیق، به صورت تصادفی، ۲۱۰ نفر انتخاب شدند. که ابزار پژوهش این تحقیق پرسشنامه محقق ساخته (سوالات بسته پاسخ) بود و ضریب پایایی آن با ۸۲۴ اطمینان بدست آمد. که برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و از آمار توصیفی از (جدول توزیعی فراوانی، رسم، نمودارها، میانگین) و از آمار تحلیلی آزمون T و آزمون تحلیل واریانس استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد مقدار F در متغیرهای روش تدریس، روش ارزشیابی، تعاملات استاد و دانشجو، عوامل ساختاری و فیزیکی، جو اجتماعی، محتوای درس، قوانین و مقررات در سطح α=۰.۰۵ از نظر دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران نسبت به اثربخشی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه های درسی در نظام آموزش عالی به تفکیک جنسیت، ترم، رشته تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد. در کل نتایج نشان دهنده ی این امر است که کلیه دانشجویان فارغ از جنسیت، رشته و مقطع و ترم تحصیلی اربخشی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در بنرامه های درسی آموزش عالی را اثربخش ارزیابی نموده اند.