تاثیر نوسازی بافت فرسوده شهری بر کاهش ناهنجاری های رفتاری شهروندان (مطالعه موردی: شهرستان بهارستان)

نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده در کشور را می توان به عنوان یکی از مهمترین مباحث اصلیشهرسازی چه در عرصه آکادمیک و چه در عرصه اجرایی برشمرد. مشکلات مختلفی که بر اثر ناکارآمدشدن بافت های شهری بر شهروندان و شهر تحمیل می شود بیش از پیش نیاز به توجه داشته و نیازمندیک عزم ملی به منظور رفع این معضل بزرگ دارد. یکی از مناطقی که به عنوان نمونه ای از شهرستان هایجدید التاسیس با این مشکلات دست و پنجه نرم می کند، شهرستان بهارستان در استان تهران می باشد.وجود قطعات مسکونی کوچک و گاها چند طبقه، بناهای فاقد استحکامات اولیه در ساختمان سازی، معابرکم عرص و عمر متوسط بالای ۳۰ سال برای چنین بناهایی و تراکم جمعیتی در بافت های فرسوده، ازمشکلات اصلی این شهرستان می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است که پس از تحقیقات میدانی، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه، در تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSSجهت وزن دهی استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل رگرسیونی بافت فرسوده بیانگر این مطلب بودکه متغیرهای سالهای سکونت، عمر ساختمان و سطح تحصیلات به ترتیب الویت بیشترین سهم را درنوسانات و میزان فرسودگی بافت منطقه مطالعاتی دارند. همچنین نتایج حاصل از امکان سنجی ونظرسنجی نیز نشان داد، راهکارهای عملیاتی تجمیع زمین و اختصاص تسهیلات و تشویقات جهتنوسازی واحدهای فرسوده، به جذب مشارکت شهروندان و در عین حال به بهبود مدیریت بحران در اینبافت ها خواهد انجامید.