کیفیت حجاب و پوشش درصدر اسلام و انعکاس آن در گزارشات تاریخی

مسئله پوشش و حجاب برای زنان صدر اسلام و قبل از آن مسئله ای روشن و قابل قبول بوده است. اگرچه نصوص کتب مقدس نیز گزارشات سایر ملل حاکی از قوانین سختگیرانه ای در حوزه پوشش وحجاب زنان بوده است اما در زنان آیین جاهلیت عرب به رغم عدم الزام در پوشش، نسبت به حجاب و لباس پوشاننده مقید بوده است. تنوع اسامی البسه پوشش اعم از قناع، خمار، جلباب، ازار، درع، برقع، لثام و.. همگی از رواج اجمالی حجاب در آن دوره دارد. بعد از ظهور اسلام نیز پیامبر کرم (صلی الله علیه و اله وسلم) زنان را تشویق به حجاب کرده و شرایع مربوط به آن را قانون گذاری کرده است. به علت فاصله زمانی بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تا نزول آیات حجاب، مواردی از پوشش نامناسب در تاریخ گزارش شده است اما هرگز حاکی از اذن پیامبر اکرم به بی حجابی و یا تسامح و اختیار در پوشش زنان نیست. به ترتیب: اشعار جاهلی، آیات قرآن کریم در سوره نور واحزاب، دستورات صریح پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به پوشش و..همگی منعکس کننده پوشش زنان آن برهه از تاریخ است اما نکته اساسی آن است که به دلیل تدریج نزول احکام و خاصیت عملی سازی موسمی برخی احکام مثل نهی ازشرب خمر، تشبیه استقرار و تثبیت حجاب به عنوان واجبی شرعی در بین مسلمانان به نهیاز شراب تشبیهی سازگار ومعقول است.